@^@..NAROTO .471..[FULL TEXT SPOIL] แปลไทย
@^@..NAROTO .471..[FULL TEXT SPOIL] แปลไทย
เคดิต:จากคุณ : dattebayo (www.pantip.com)
NAROTO .471..[FULL TEXT SPOIL] แปลไทย
ช่วงที่ 1
....
ซาบุจัง: "รูปลักษณ์ของดาบเปลี่ยนไป..."
ดาบหนังฉลาม: "กี๊กี๊กี๊กี๊~!!"
คิลเล่อร์บี: "โอ๊ะ? โฮชิงากิ คิซาเมะ... ชื่อนี้นะ"
บีเอานิ้วจิ้มเข้าปากแล้วเอาออกมาเขียนชื่อยุกยิกในสมุด
คิซาเมะ: "มีน้ำหมึกอยู่ในปากซะด้วย...... งั้นก็เป็นอย่างที่ลือกันสินะครับ คุณเป็นมนุษย์ปลาหมึกจริงๆ"
คิลเล่อร์บี: "แล้วเขากำลังจะทำให้แกต้องร้องคร่ำครวญสำนึก! มนุษย์ปลาหมึกผู้นี้! วี้วววววว!!"
อาภรณ์ปีศาจเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดหาง
ซาบุจัง: "รูปร่างสัตว์หางนั่น... มีเจ็ดหางเข้าไปแล้ว...! บีเอาจริงแน่!"
คิลเล่อร์บี: "แกรู้ไหมว่า?"
คิซาเมะ: "รู้อะไรครับ?"
.
.
คิลเล่อร์บีฟันคิซาเมะด้วยดาบ
คิลเล่อร์บี: "หมึกโซ้ยฉลามเว้ย!"
ดาบหนังฉลามหลบจากโจมตีของบี
(คิซาเมะแค่เตรียมดาบเท่านั้น แต่ดาบหนังฉลามกลับเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวมันเองและหลบการโจมตี)
ซาบุจัง: "ดาบหลบเองได้!"
คราวนี้ดาบหนังฉลามจู่โจมกลับไปที่คิลเล่อร์บี บีก็หลบได้เช่นกัน แต่หางของบีถูกกินไปหนึ่งหาง...
ดาบหนังฉลาม: "กร๊ากี๊กี๊กี๊กี๊~!!"
คิซาเมะ: "ดูเหมือนคราวนี้ ฉลามกำลังจะกินปลาหมึกซะแล้วสิครับ"
ซาบุจัง: "มันดูดจักระของบีไปได้อีก... แล้วดาบของมันก็เริ่มใหญ่ขึ้นด้วย!"
คิลเล่อร์บี: (ดาบหนังฉลามนั่น... ถึงมันตละกละตะกรามยังไง แต่... ปริมาณจักระที่กินได้แต่ละครั้งก็น่าจะแค่ประมาณหกหาง...)
คิลเล่อร์บีเพิ่มจำนวนหางขึ้นอีก
คิลเล่อร์บี: "ถ้าเวอร์ชั่นนี้ไม่เคมี... เจออีกเวอร์ชั่นซักทีดีกว่า..."
********************************
ขณะเดียวกันทางโชจูโร่และมิซึคาเงะ...
โชจูโร่: "ตรงนั้นครับ ท่านมิซึคาเงะ หนนี้น่าจะเป็นที่นี่ล่ะ"
มิซึคาเงะ: "ดูจากการไหลเวียนของเครื่องหมาย อาโอะน่าจะอยู่แถวนี้แน่ ไปเร็วเข้า"
โชจูโร่: "ครับผม!"
***********************************
ตัดมาที่อาโอะ
ฟู: "โธ่เว้ย... เปล่าประโยชน์ชะมัด อย่างที่คิดไว้เลย..."
ร่างกายอาโอะเคลื่อนไหวต่อต้านการบังคับของฟู ซึ่งเกิดจากคาถาชินเท็นชิน มีคาถาป้องกันของหน่วยลับแคว้นคิริผนึกอยู่ที่ตาขวาของอาโอะ
ฟู: "ถ้ามีอะไรมาคุกคามดวงตา คาถานี่ก็จะทำงานทันทีใช่มั้ย หืม? คาถาที่พวกแกคิดค้นขึ้นใช้ในทีมทำลายศพ... ชั้นไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นคาถาพื้นๆหรอกนะ... เมื่อชั้นควักตาของแกออกมา ตาที่ได้มาก็จะไม่สามารถใช้การได้...แกเองก็รู้ใช่มั้ยล่ะ?"
อาโอะ: (เป็นคำสั่งของดันโซเรอะ...? เจ้าลูกน้องนั่นมันคิดอะไรของมันอยู่?)
(**ช่วงนี้งงว่าตกลงฟูมันจะทำอะไรแน่...ต้องดูภาพด้วยละมังคะ - -*)
ช่วงที่ 2
ฟู: "ตาข้างนี้จะช่วยลดศักยภาพกำลังรบของพวกคิริลงไปอีกมาก ถึงยังงั้นด้วยคาถาป้องกันนี่.. เรื่องมันคงเป็นไปไม่ได้ซะแล้ว แต่ว่า... ชั้นยังทำอย่างอื่นได้อีก"
อาโอะ: "มันวางแผนทำอะไรกันแน่?"
ฟู: "ถ้าชั้นกระโดดลงไปจากตรงนี้ ชั้นคงไม่สามารถเอาหัวแกกลับไปได้ ถ้าเรื่องตาเป็นไปไม่ได้แล้วละก็ มันก็ไม่เหลืออะไรนอกจากเอาแค่ศพแกกลับไปโคโนฮะ"
ฟูใช้ร่างของอาโอะปีนขึ้นไปบนต้นไม้ เตรียมจะกระโดดลงไป
อาโอะ: "จะฆ่าตัวตายเรอะ?"
ฟู: "เปล่าเลย ก่อนที่หัวจะขาดชั้นก็จะยกเลิกคาถาซะ... ถึงยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี... ไว้ชั้นเข้าร่างตัวเองแล้วค่อยกลับมาเอาหัวแกไป"
อาโอะ: "งั้นเรอะ... ถ้าคิดจะทำอะไรแบบนั้นก็ระวังให้มากหน่อยล่ะ... ไม่งั้นเจ้าเสร็จแน่"
ฟู: "หมายความว่าไง?"
อาโอะ: "ถ้าเจ้าเกิดกลัวขึ้นเพียงซักนิดแล้วยกเลิกคาถาเร็วเกินไป ข้าก็จะสามารถต้านเคียวนั่นได้อย่างแน่นอน และถ้าข้าไม่ตาย ตอนที่เจ้ากลับมาเอาหัวข้า สถานการณ์มันคงกลับกันแล้ว เจ้าว่างั้นมั้ย?"
ฟูใช้ร่างอาโอะคว้าเคียวขึ้นมา เล็ง แล้วโดดลงไป
*********************************
กลับมาที่คู่หมึก-หลาม
คิซาเมะ: "นี่เป็นครั้งแรกที่ดาบหนังฉลามใหญ่ได้ขนาดนี้ จริงๆแล้วเขาคงลิงโลดกว่าที่เห็นกันอีกนะครับ"
แปดหาง: "ให้ข้าออกไปด้วย เปลี่ยนเป็นร่างสัตว์หางซะ บี!"
คิลเล่อร์บี: "ไม่ได้เฟ้ยเจ้าโง่! กับไอ่นี้! ขืนใช้แปดหาง การโจมตีของเรามันจะแรงไป เดี๋ยวพื้นที่รอบๆมันก็พังราบหมด ตอนนี้มีท่านอ.ซาบุจังกับพอนตะอยู่ตรงนี้ด้วยนะ
อีกอย่าง ชั้นอุตส่าห์ซ่อนร่างของชั้นไว้ ถ้าปล่อยแกออกมามันก็กลายเป็นแบบ *แปดหางคิลเล่อร์บีมาแล้วว!!* สิฟะ "
แปดหาง: "แต่แกยับไปทั้งตัวแล้วนะบี! จะเอาไงต่อ? คิดจะใช้เวอร์ชั่นสองรึไง?"
คิลเล่อร์บี: "อะเย้เย--~ ว่าแต่ที่สู้กันไปเมื่อกี้ เจ้านั่นมันแฮ้ปจักระชั้นไปเรียบเลยว่ะ... เอาของแกมายืมก่อนดิ๊!"
แปดหาง: "เฮอะ ถ้าไม่มีข้า ป่านนี้แกตายไปตั้งนานแล้ว"
คิลเลอร์บี: "พูดทะลึ่งอะไรแบบนั้น~ เอาคำขอบคุณจากชั้นไปด้วยล่ะ โอ้ววเย~"
คิลเล่อร์บีเปลี่ยนเป็นร่างเจ็ดหาง (ทั้งร่างกลายเป็นสีดำ)
คิลเล่อร์บี: "เริ่ม... ได้..."
คิซเมะ: "รวมร่างกับสัตว์หาง?"
ซาบุจัง: "ไม่ใช่! นี่มัน... พลังของสัตว์หางที่ถูกดให้อยู่ในรูปลักษณ์ของมนุษย์..."
ช่วงสุดท้าย
คิลเล่อร์บี: "บ่วงบาศก์!!!!"
บางสิ่งหน้าตาเหมือนกระโหลกวัวปรากฏขึ้นบนไหล่ของคิลเลอร์บี
ดาบหนังฉลาม: "กี๊กี๊กี๊กี๊!!"
คิซาเมะ: "ดาบหนังฉลามกำลังตื่นเต้น... ทั้งปริมาณของจักระ... ทั้งคุณภาพ... ถือว่าคนละชั้นกับก่อนหน้านี้เลยนะครับ... *เป็นหนึ่งเดียวในเก้าตน (ต้นฉบับไม่ชัวร์ค่ะ)... ที่สามารถควบคุมและใช้จักระปริมาณมากขนาดนั้นโดยที่ไม่เสียความเป็นตัวเองไป..."
บ่วงปะทะดาบหนังฉลาม เศษดาบกระจายไปโดยรอบ
ซาบุจัง: "สำเร็จ!!!"
คิลเล่อร์บี: "ทำให้ชั้นงัดเวอร์ชั่นนี้มาใช้... ไม่เลวเลย ไอ่ดาบตะกละ!"
คิลเล่อร์บีกลับไปร่างอาภรณ์ปีศาจ
.
.
คิซาเมะ: "สำเร็จ... งั้นเหรอ..."
ซาบุจัง: "มันยังไม่ตาย! เร็วเข้า ระวังมันไว้!"
คิลเล่อร์บี: "!?"
คิซาเมะสัมผัสดาบ ทันใดนั้นดาบก็เริ่มรักษาตัวเอง
คิซาเมะ: "ถ้าศัตรูของผมแข็งแกร่ง ผมก็จะแข็งแกร่งกว่าตามสัดส่วนพลังของศัตรู... จะไม่มีคำว่าเหน็ดเหนื่อยหรือพ่ายแพ้"
ซาบุจัง: "ดาบนั่นขโมยจักระของฝ่ายตรงข้าม... แล้วส่งไปเพิ่มความแข็งแกร่งให้เจ้าของดาบ... เป็นอย่างนั้นใช่ไหม?"
คิซาเมะ: "นี่ล่ะเหตุผล... ที่ทำให้ผมถูกเรียกว่าสัตว์หางที่ไม่มีหาง..."
คาถาคลื่นน้ำระเบิดจู่โจม !! (ชื่อคาถาแปลตามเนชั่นค่ะ เล่ม 29 หน้า 49)
พื้นที่โดยรอบกลายเป็นทะเล..
คิซาเมะ: "ยิ่งสู้กันยืดเยื้อเท่าไหร่ ผมก็จะกลืนกินและทำให้คุณอ่อนกำลังลดเรื่อยๆ... และสิ่งที่กลืนกินมาจะกลับมาเพิ่มความแข็งแกร่งให้ผมอย่างรวดเร็ว"
ซาบุจัง: "บี! เจ้าต้องชิงดาบมันมา! ดาบนั่นล่ะหัวใจของพลังของมัน!"
คิซาเมะร่วมร่างกับดาบ
คิลเล่อร์บี: "!?"
คิซาเมะ: "ถ้าคุณเฉือนมันจากตัวผมได้ ก็เชิญเลย"
จบตอนค่ะ
เคดิต:จากคุณ : dattebayo (www.pantip.com)