สมดุลย์ไม่สับสน

ทำไมบางครั้งชีวิตมันจึงดูสับสนวุ่นวายนัก มีแต่เรื่องเดือดร้อนปวดหัว หงุดหงิด ขี้รำคาญ ทำไม?หรือครับก็มันมีเหตุให้สับสนไง มีเหตุให้ต้องวุ่นวาย เมื่อมันมีเหตุให้วุ่นวายแล้วผลที่ได้ก็คือความสับสนใจ แล้วเราจะจัดการกับมันได้อย่างไรกับไอ้ความสับสนวุ่นวายใจในชีวิตเนี่ยหา! จริงๆแล้วง่ายนิดเดียว เป็นเรื่องง่ายๆที่ใครๆก็สามารถทำได้ วิธีก็คือ ทำชีวิตให้มันสมดุลย์ซะ(หรือภาษาพระก็เรียกว่าเดินสายกลางนั้นเอง)แล้วทำไงล่ะ? พูดได้แต่ต้องทำไง? วิธีที่ง่ายที่สุดและเห็นผลก็คือการทำอะไรที่มันตรงข้ามกับที่เราทำอยู่ทุกวันมันเลย เช่น ถ้าเป็นคนนอนตื่นสายก็ตื่นให้มันเช้าซะ นอนดึกทุกคืนก็นอนให้มันเช้าหน่อย เป็นคนเดินเร็วก็เดินให้มันช้าหน่อย กินเยอะก็กินน้อยหน่อย ทำตรงข้ามกับที่เราทำเป็นประจำ พูดให้ง่ายๆก็คืออะไรที่มันมากไปก็ลดลงซะ อะไรที่น้อยไปก็เพิ่มมันอีกหน่อย เป็นการปรับสมดุลย์ให้กับชีวิต แต่ต้องค่อยๆวันละนิดวันละหน่อย แล้วมันเกิดสมดุลย์โดยธรรมชาติของมันเอง เมื่อคุณทำไปเรื่อยๆเช่นนี้ทุกวันคุณก็จะรู้สึกว่าความสับสนในชีวิตคุณจะลดลงแบบไม่รู้ตัวรู้อีกที่คุณก็จะเป็นคนอารมณ์ดี เมื่ออารมณ์ดีแล้วสิ่งดีๆในชีวิตจะเข้ามาหาคุณเองโดยที่คุณไม่ต้องออกไปแสวงหาเลย ลองไปทำดูนะ ด้วยความหวังดีจากผมเอง..อิอิ.